Zespoł Pałacowy V.D,

Stan z dnia: 26/10/2019

Miejsce, które mieliśmy na celowniku juz od dawna.

Odwiedziliśmy je dwa tygodnie temu.

Mamy ostatnio to szczęście, że każdy większy pałac do którego zamierzamy,  okazuje się być remontowany.

Bardzo cieszy nas ten fakt,  że obecny właściciel ostro zabrał się do roboty.

Niespełna pod koniec sierpnia można było doszukać się świeżych zdjęć na wnętrza (miedzy innymi świetnie zachowane schody),

części gospodarczej,  oraz dziedzińca. Informacji o kupnie nigdzie nie było widać.

Nowy właściciel, póki co nie udostępnił pałacu do zwiedzania,  za to dobrze go zabezpieczył.

Nowe ogrodzenie,  tabliczki informacyjne,  imitacja okien,  chroniąca przed wilgocią, wymiana dachu oraz prace nad salą balową.  

Jakie plany na użytkowanie ma obecny właściciel?

Nie wiemy.

Teraz trochę historii:

W roku 1548 we wsi w której znajduje się pałac istniał dwór. Do roku 1591 wybudowano obok dom z młynem, tartakiem i owczarnią.

Od roku 1675 dwór był własnością Jana Vaclava Novohradski'ego, stał się centrum wsi  Velke Dvorce przez modyfikację w 1690 w stylu barokowym.

Miał formę czteropiętrowego budynku z wejściem w wieży usytuowanej na osi głównego skrzydła.

W roku 1750 dobudowano południową fasadę.

Prawdopodobnie w połowie XVIII wieku zbudowano skrzydło boczne w kształcie litery L,

które miało służyć administracji zamku i zakwaterowaniu służących.

Ród Novohradskich, aż do 1829 roku był w posiadaniu pałacu.

Dziedzicem został Frantisek Libstejsky, odwiedzający spadek głównie w sezonach letnich.

Po jego śmierci 1861 roku, ogromne kolekcje obrazów i biblioteki odziedziczyło Muzeum Narodowe.

Spuścizna trafiła się rodzinie Krakovskych.

Styl neobarokowy widać było po przebudowie w latach 1907-191o, postał miedzy innymi taras z balustradą.

Alexandr Josef Krakovsky założył w pałacu studia filmowe, lecz po pożarze przeniósł je do Wiednia.

Pałac wyremontowano.

Podczas pierwszej wojny światowej funkcjonował jako szpital.

Za czasów drugiej, był internatem czystej rasy aryjskiej.

Po wojnie zaś, zostać miał domem starców, wstrzymano jednak remonty.

W międzyczasie służył potrzebom gospodarstwa państwowego.

W roku 1989 majątek wrócił do Jindricha Krakovskieho.

Sprzedał go w roku 1992.