Poza Piwnicą

Stan miejsca z dnia 12/3/2022  Renesansowy dwór z lat 1627-1632, przebudowany w roku 1834;  powstał prawdopodobnie w wyniku rozbudowania zameczku pochodzącego z drugiej połowy XVI w.  Po pożarze odbudowano go w 1652 r. W 1756 r. dwór zakupił Georg Friedrich Smith (1703–1757),  kupiec i senator z Jeleniej Góry. Po jego śmierci w 1757 r. dwór odziedziczyła wdowa,  Margeritha Elisabeth z domu Gottfried. Przebudowany na początku XX w.  pozostawał nieużytkowany od 1938. Remontowano go w 1958 r. Po roku 2000 zakupiony przez osobę prywatną, poniekąd architekta, który chyba przeliczył się co do swoich  możliwości i jedynie co zdołał zrobić to wymienić dach.

Stan miejsca z dnia 23/4/2022   Wiosną 1860 r. 16 mężczyzn ze wsi na czele z Florianem Guthem zdecydowało się opuścić kościół katolicki i wstąpić do kościoła ewangelicko-augsburskiego, którego najbliższa parafia znajdowała się wówczas w zasięgu  40 km.  W 1864 roku ze  względu na duże zainteresowanie zmianą religii, wybudowano neoromański kościół, który uroczyście udostępniono 28 września 1864 roku jako kościół filialny wcześniej wspomnianej parafii.  W tym dniu został tu powołany pierwszy duchowny ewangelicki Conrad August Beck.  Od 1875 r. kościół stał się samodzielną parafią, do której  należały 53 jednostki w powiecie Děčín.  Od 1 marca 1896 r. wieś stała się siedzibą ewangelickiej szkoły teologicznej, dla której rok wcześniej przedłużono budowę kościoła (szkołę zlikwidowano w 1937 r.).  Po 1918 r.  świątynia została włączona do niemieckiego kościoła ewangelickiego, następnie oficjalnie zniesiony w 1945 roku, gdzie państwo czechosłowackie skonfiskowało budynek kościelny.  Od 1945 r

 Stan miejsca z dnia 19/01/2022   Zrujnowany chyba do granic możliwości pałac, wybudowany został w latach 1870-1880 na zlecenie Władysława Gutowskiego,  który stał się właścicielem Smuszewa po licytacji w 1869 roku. Gospodarstwo Gutowskiego specjalizowało się w hodowli bydła i koni.  W dniu 21 października 1887 r.  Gutowski sprzedał Smuszewo żonie Rafała Józefa Emiliana Włodzimierza Bnińskiego za kwotę 457 tys. marek,  sam zaś przeprowadził się do Poznania, gdzie był wieloletnim przedstawicielem fabryki H. Cegielskiego.  W dniu 26 sierpnia 1913 r., Smuszewo nabył od Bnińskich niejaki Kossobudzki, wcześniejszy dzierżawca dóbr Sułaszewo. Następnie wieś przeszła w ręce Edwarda Donimirskiego h. Brochwicz i jego żony Ewy Kozłowskiej h. Jastrzębiec (1890-1962 (1885-1962),  we wsi wówczas znajdował się sklep, dwa wiatraki, szewc, a liczba mieszkańców liczyła 359 osób.    W 1939 r. właściciele zostali zmuszeni do opuszczenia majątku; ponoć dziedzic zdążył ukryć w pałacu część kosztowności, któ