Kościół nawiedzony
Stan miejsca z dnia 7/1/23
Obecnie w rękach prywatnych, pod opieką i w posiadaniu małżeństwa mieszkającego w nieopodal znajdującej się dawnej szkole.
Jego wnętrza nie służą już do odprawiania rytuałów, za to odbywają się w nim koncerty i imprezy kulturalne.
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny jest obecnie zabytkiem kultury.
Pierwsza była tu drewniana świątynia która powstała w latach 1330-1335.
Ponad dwieście lat później z powodu wzrostu liczby populacji oraz zmiany wyznania na luteranizm,
drewniana bryła zaczęła pękać w szwach, co było powodem powstania nowej, murowanej świątyni.
Tablica znajdująca się na fasadzie wykonana została w roku 1671 przez Jakuba Hironima Schultesa, z tego roku pochodzi też obecny kształt bryły.
Kolejne zmiany nastąpiły w 1714 roku. W tym czasie powiększono okna w nawie i zbudowano nowy barokowy ołtarz,
na którym umieszczono obraz libereckiego malarza Philippa Leubnera „Nawiedzenie Marii Panny”.
Jeden z ołtarzy był dziełem malarza-amatora z Chrastavy, Wenzela Führicha, ojca słynnego artysty Josefa Führicha.
Obraz namalowano w 1803 r. W nawie umieszczono amboną i duży krzyż. W rogach wisiały okrągłe obrazy ewangelistów,
stała też figura św. Jana Nepomucena. Pośrodku stały dwa rzędy ławek dla wiernych, a w 1866 r.
zainstalowano w kościele nowe organy z warsztatu ks. Müllera z Janowa koło Nowego Boru.
Sufit kościoła zdobił duży fresk przedstawiający wędrówkę Matki Boskiej do Elżbiety.
Podczas tzw. wojny siedmioletniej, w 1756 r. na plebanię wtargnęła pruska husaria,
zniszczyli całe wyposażenie wewnętrzne.
Również rok później obcy żołnierze plądrowali wieś przez całe trzy dni, nie oszczędzając ani kościoła, ani plebanii.
Podczas wojny prusko-austriackiej w 1866 r. na plebanii przez kilka dni przebywali oficerowie pruscy
W 1883 r. zainstalowano nowe kolorowe okna kościoła. Dziesięć lat później na kościele umieszczono zegar wieżowy.
W 1905 roku w kościele umieszczono piękne rzeźbione szopki sprowadzone z Tyrolu.
W 1911 r. do wsi doprowadzono elektryczność i po raz pierwszy wnętrze kościoła oświetlono czymś innym niż świece.
W czasie I wojny światowej, czyli w 1916 i 1917 r., wszystkie dzwony kościelne, z wyjątkiem największego i najstarszego z nich,
wywieziono na przetopienie na cele wojenne.
Na początku lat 20. zorganizowano wśród parafian zbiórkę pieniędzy na zakup nowych dzwonów.
We wrześniu 1924 r. uroczyście poświęcono nowe dzwony i zawieszono je na wieży kościoła przy licznym udziale wiernych z daleka.
W 1930 r. w kościele umieszczono nowe organy. W 1937 r. odnowiono ołtarz główny.
Również w czasie II wojny światowej, w marcu 1942 r., na polecenie władz Rzeszy dzwony zostały rozebrane i wywiezione do przetopienia.
Jedynie największy dzwon, pochodzący z 1575 roku, jako jedyny ocalał przed zniszczeniem.
Po drugiej wojnie światowej na tereny przygraniczne przybyli czescy mieszkańcy.
W latach 50. ekipy rozbiórkowe MSW wyburzyły dziesiątki budynków mieszkalnych i usługowych.
Druga fala wyburzeń miała miejsce w 1980 r., kiedy rozebrano dwór, plebanię, kostnicę, rozebrano też miejscowy cmentarz wraz z murem cmentarnym.
Młodzież, prowadzona w tym czasie do ateizmu, miała duży udział w dewastacji wystroju wnętrz.
Kościół ostatecznie został opuszczony, a stary dzwon przeniesiono do innego pobliskiego kościoła.
w roku 1966 został wpisany do rejestru zabytków.
Budynek stopniowo niszczał, planowano nawet rozbiórkę kościoła.
Przez kilka lat budynek służył jako magazyn mebli.
Po roku 1990 został objęty ochroną stowarzyszenia obywatelskiego, poprzez wydzierżawienie od parafii rzymskokatolickiej.
Komentarze
Prześlij komentarz