TNT

 Stan miejsca z dnia 9/7/2022

Dzis przedstawiamy pozostałości „Fabryki Hessisch Lichtenau do recyklingu produktów chemicznych” wzniesionej w III Rzeszy znajdującej się w pobliżu małego miasteczka Hesssisch Lichtenau w północnej Hesji. Fabryka ta, która kiedyś nosiła kryptonim Friedland, była wówczas drugą co do wielkości fabryką materiałów wybuchowych z połączonymi stacjami benzynowymi w Niemczech, jedynie zakład zbrojeniowy w Allendorfie, który składał się z dwóch fabryk był większy.

Bez względu na ludzi i przyrodę, materiały wybuchowe były produkowane w warunkach, które są dziś prawie niewyobrażalne.

Substancje umieszczane w granatach, minach, bombach i detonatorach...

Zakład podczas produkcji  nie został zaatakowany, choć zachowały się zdjęcia lotnicze RAF z 1943 roku. 

Planowanie nowych fabryk zbrojeniowych w Rzeszy Niemieckiej rozpoczęło się już w 1933 r., wkrótce po przejęciu władzy przez NSDAP. Znanym w budownictwie przemysłowym biurom inżynierskim zlecono opracowanie szablonów i planów dla firm zbrojeniowych. Jednym z wymagań było stworzenie pewnego standardu, który mógłby być ponownie wykorzystany we wszystkich przyszłych planach. Wielkie korporacje, które brały udział w planowaniu, to między innymi IG Farben, Krupp, Flick, AEG i Siemens – wszyscy oni byli jednymi z największych darczyńców NSDAP i zostali teraz nagrodzeni ogromnymi zamówieniami w trakcie zbrojeń.

Według ówczesnych informacji przy budowie fabryki materiałów wybuchowych w latach 1936-1938 zatrudnionych było około 3800 pracowników. Pochodzili oni nie tylko z najbliższego i większego obszaru, ale częściowo z całego Cesarstwa Niemieckiego. Niewielka ich liczba (od 700 do 800) została zakwaterowana w kwaterach prywatnych, ale w większości w specjalnie wybudowanych obozach koszarowych.

Produkcja trinitrotoluenu, zwanego w skrócie Tri lub TNT, rozpoczęła się 1 czerwca 1938 roku.

W latach 1942/43 wyprodukowano około 30 000 ton TNT.

Od listopada 1938 trinitrofenol (pikryna lub kwas pikrynowy) był wytwarzany jako drugi materiał wybuchowy w fabryce Hessa.

Kwas pikrynowy był używany w armii niemieckiej w czasie II wojny światowej tylko w ograniczonym zakresie jako wojskowy materiał wybuchowy.

Kwas pikrynowy służył jako paliwo do pocisków wystrzeliwanych z nabojów, takich jak amunicja do broni palnej.