K-ki Pałac

 

Stan miejsca z dnia 18/12/2018

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.669376733458987&type=3

Dziś prezentujemy Wam jedną z perełek jesli chodzi o pałace w Polsce.

Wstęp do środka niestety nie był możliwy.

Obiekt jest monitorowany i zwiedzenie wymaga telefonu do niezbyt miłego właściciela/ochroniarza/woźnego, trudno to określić, gdyż owy Pan nam się nie przedstawił.

Pałac jest potężny, samo wejście na dziedziniec zawarło dech w piersiach.

Zresztą co tu dużo mówić... Zdjęcią nie są w stanie oddać jego uroku.

Tu trochę streszczonej historii tego wspaniałego miejsca.

Pierwotna, drewniana rezydencja wzniesiona została w miejscowości K. w 1678 r.

Należała ona początkowo do rodziny Beess, a w 1690 r. stała się własnością Leopolda Paczyńskiego.

Przełom XVIII i XIX w. przyniósł przejście tutejszego majątku w ręce rodu Strachwitzów.

W roku 1825 Karol von Strachwitz spisując testament i przekazując swój majątek synowi Janowi Maurycemu, zapragnął także, by ów syn wybudował murowany pałac.

Budowa, która rozpoczęła się w roku 1826, ciągnęła się dość długo i była kontynuowana w latach 40-tych przez kolejnego przedstawiciela rodu, Ernesta Joachima.

Niedługo później miała miejsce kolejna rozbudowa (w latach 1852-77), prowadzona przez Mikołaja Strachwitza, z którego inicjatywy powstał również nowy park oraz zabudowania folwarczne.

W 1856 pałac przeszedł jako posag w ręce znakomitego rodu Henckel von Donnersmarck.

Gdy w 1892 pożar strawił część obiektu, odbudowano go wkrótce w stylu secesyjnym.

Ostatni właściciel, Hans II Graf non Henckel-Gaschin, wiosną 1945 r. uciekł na rowerze przed wkraczającą Armią Radziecką.

Pałac na szczęście przetrwał wojnę.

W znacjonalizowanym obiekcie umieszczano kolejno kilka instytucji, z których ostatnią był szpital.

ano kolejno kilka instytucji, z których ostatnią był szpital.

 Odtąd następowała coraz większa dewastacja, której nie zapobiegła dzika prywatyzacja lat 90-tych.

Prace renowacyjne rozpoczęły się dopiero, gdy w 2007 r. obiekt sprzedany został prywatnej spółce.

W tym samym roku wichura spowodowała przechylenie wieży, którą musiano rozebrać, jednak postanowiono ją zrekonstruować w pierwotnym kształcie.

Obszerna budowla z wieżami, będąca w istocie mieszanką stylów, w swej starszej części reprezentuje głównie styl neobarokowy i neorenesansowy.

Nieco nowsza zaś część (z końca XIX w.) posiada styl secesyjny.

Obiekt pokryty jest mansardowym dachem z lukarnami, który dość osobliwie wiąże się z pseudorenesansowymi wieżyczkami oraz szczytami ryzalitów.

W pałacu znajduje się w sumie 115 sal.

Posiadają one swoje nazwy, a najbardziej znane i reprezentacyjne to Mauretańska, Biała, Brunatna i Bajkowa.

Rozpoczęto prace renowacyjne obejmujące m.in. zabezpieczenie dachu, rozebranie najwyższej wieży oraz wymianę stolarki okiennej.

Nowy właściciel otrzymał również wsparcie od Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na rewaloryzację parku.

Do kompleksu pałacowego należy także mauzoleum Donnersmarcków z drugiej połowy XIX w. oraz wozownia i stajnia.

Na terenie parku corocznie odbywa się Hubertus czyli konna pogoń za lisią kitą, umieszczoną na ramieniu jednego z jeźdźców.

Stan z dnia 18/12/18 r.